Gabinet lekarski jest miejscem, które każdemu kojarzy się z profesjonalizmem, bezpieczeństwem i sterylnością. Pod względem tej ostatniej, wobec miejsca pracy lekarza stawia się zdecydowanie dużo większe wymagania niż dla innego rodzaju zakładów.
Ma to oczywiście również swoje odzwierciedlenie w obowiązujących przepisach. Istnieją oddzielne regulacje dla szpitali i dla innego typu placówek medycznych, jak chociażby przychodni czy prywatnych praktyk lekarskich. W Polsce, przepisy te reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 marca 2019 roku w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą. Pomimo swojej złożonej nazwy, jest to dość krótki i zwięzły akt prawny.
Jak więc widać wyraźnie, wymogami sanepidu przejmować musi się nie tylko dyrektor szpitala ale też każdy lekarz, myślący o otworzeniu gabinetu. W tym przypadku, przede wszystkim należy odpowiedzieć sobie na najważniejsze pytanie: gdzie? Czy gabinet lekarski może znajdować się na przykład w budynku mieszkalnym lub w innej zabudowie o charakterze niemedycznym? Jest to dopuszczalne pod warunkiem, że obszar gabinetu jest oddzielony od innego typu przestrzeni. Warto też zadbać o to by praktyka była zlokalizowana w miejscu łatwo dostępnym dla osób niepełnosprawnych. W przypadku miejsc specjalizujących się w rehabilitacji jest to wymóg dokładnie określony w ustawie. Nawet w przypadku innych rodzajów gabinetów warto jednak zadbać chociażby o możliwość wjazdu dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. W końcu dobry gabinet jest jak dobry lekarz – nie wyklucza nikogo. Ponadto, zostały dodatkowo uregulowane w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 9 marca 2000 roku i dotyczą one wszystkich typów gabinetów lekarskich. Zgodnie z nimi, drzwi do gabinetu muszą być odpowiednio szerokie – na przynajmniej 92 centymetry. Dodatkowo, wejście to powinno być wyposażone w podjazd lub windę, umożliwiającą wjazd osobom niepełnosprawnym.
Będąc przy temacie wózków inwalidzkich, to bezwzględnie należy również zapewnić osobom niepełnosprawnym odpowiednią przestrzeń w toalecie. Wymogiem jest, żeby w pomieszczeniu tym była wystarczająca ilość miejsca dla swobodnego obrócenia wózka inwalidzkiego. Za minimum uznaje się tutaj okrąg o średnicy 1,5m. Nie tylko wielkość toalety podlega jednak regulacji. Ustawa określa też jaka powinna być minimalna powierzchnia samego gabinetu. W dużej mierze zależy to od jego przeznaczenia. Indywidualna praktyka lekarska lub gabinet stomatologiczny nie powinny być mniejsze niż 12 metrów kwadratowych. Nieco więcej, bo 15 metrów kwadratowych powinno znaleźć się w gabinecie lekarza rodzinnego. Należy też pamiętać by kształt pomieszczenia umożliwiał bezproblemowe korzystanie ze sprzętu medycznego. Poza tym, jeśli w gabinecie wykonywane są zabiegi, musi znajdować się w nim umywalka z dostępem do wody ciepłej i zimnej, dozownik mydła w płynie oraz jednorazowe ręczniki, wraz z pojemnikiem do ich wyrzucania. Poza tym, nie można zapominać by ściany, w odległości 1,6 metra od wspomnianej umywalki, wyłożone były kafelkami lub inną nienasiąkliwą powierzchnią. To samo tyczy się podłogi, która musi być dodatkowo antypoślizgowa.
Po wyborze i przygotowaniu odpowiedniego pomieszczenia, należałoby zająć się umeblowaniem gabinetu. Na tym etapie najważniejszy jest wymóg możliwości utrzymania sterylności. Każdy mebel, który znajduje się w gabinecie lekarskim, musi umożliwiać jego regularne mycie i dezynfekcje. Z tego powodu, najlepiej jest postawić na specjalistyczne meble medyczne. Przykładowo, specjalna kozetka metalowa jest łatwa do zdezynfekowania – w przeciwieństwie do zwykłego tapczanu. Asortyment mebli medycznych jest jednak o wiele szerszy. Znaleźć można też przystosowane do łatwego mycia krzesła i fotele lekarskie, parawany czy stoliki. Wybierając tego typu umeblowanie, warto zwrócić uwagę na kolor. O ile materiały, z których są wykonane muszą spełniać opisane wyżej wymogi, o tyle w kwestii ich ubarwienia spokojnie można puścić wodze fantazji i zadbać o stylowy wygląd gabinetu, który jest przecież niejako wizytówką urzędującego w nim lekarza. Jedynym warunkiem jest tutaj to, by zarówno pacjenci jak i przyjmujący medyk czuli się w nim jak najbardziej komfortowo.
